Bir öğrencimle birbirimize onlarca e-posta gönderdiğimiz halde bir sonuca ulaşamadık. Önümüzdeki bilgisayarlarda aynı ekran var. Aynı ikona tıklıyoruz ama ben programı açabiliyorken öğrencim açamıyor. “Olmuyor hocam” diyor; “ben de aynı yere tıkladım ama açılmadı”. Farklı sorular sorarak durumu anlamaya çalıştım. En sonunda doğru soruyu buldum: “Programın çalışmaması dışında bana söylemeye değer bulduğun bir şey var mı?” Bu soruya cevap olarak tek satırlık bir e-posta ile “bir yazı çıkıyor hocam” dedi. Ben “ne yazdığını benimle paylaşır mısın?” gibi bir e-posta gönderinceye kadar da ne yazdığını bana söylemedi!
Çıkan uyarı mesajında programın çalışması için bir kütüphaneye (ismini vermeyelim) ihtiyaç duyulduğu yazıyormuş! Söz konusu kütüphane, kolaylıkla indirilip kurulabilecek ve ücretsiz dağıtılan popüler bir kütüphanedir. Öğrencim uyarı mesajını benimle paylaşabilmek için yazıyı okumak zorunda kaldı. Ne kadar dirense de, onu bir yazıyı okumaya zorlayarak bu basit problemin çözümü ile tanıştırdım. “Aaa.. Tamam hocam” dedi; “bundan sonrasını ben hallederim”.
Hiç aklıma gelmedi! Bir uyarı mesajı alırsa, bu mesajı okumamak için direnebileceğini düşünemedim. Sadece “yazı” olarak sınıflayıp okumayabileceğini hesaba katmadım. Siz de böyle “acemilik”ler yapıyor musunuz? Umarım yalnız değilimdir.
yalnız değilsiniz hocam, arkadaşımız da yalnız değil 🙂