Bir tanıdığımızla yaptığımız bir sohbet sırasında konu derslerin zorluğuna geldi. “Hallettik ama bir şekilde” dedi; “her dersten geçmenin kolay bir yolu var“. Gururla anlattı:
Mesela bizim bölümde hocalardan biri sağlık konularında çok duyarlıydı. Verdiği ödevlerin son teslim tarihini kaçırmıştım. Gittim medikal malzeme satan yerlerin birinden bir boyunluk aldım; ucuz bir şey… Takıp gittim odasına. Trafik kazası geçirdiğim için ödevleri yapamadığımı söyledim; o da bana ödevleri yapabilmem için fazladan zaman verdi. Eeee… Kafayı çalıştıracaksın. Her derdin çaresi var hocam! O zaman üç beş liraya işi halletmiştim öyle. Başka bir hoca daha vardı…
Kamp ateşi başında korku hikayesi dinler gibi dinledim. Bu tanıdığımızın öğrencilik hayatı yıllar önce bitmiş. Acaba profesyonel hayatında bir işi başarabilmek için de tiyatro oynadı mı? Bir şeyi elde etmek için yapabileceklerinin bir sınırı var mı? Benim de şu anda böyle bir öğrencim var mı? Kafam karmakarışık olmuştu. Bu hikayeyi dinlediğimden beri tüm öğrencilerimin mazeretlerini dekanlığımıza dilekçe ile bildirmelerini isterim.
Sizin de böyle tanıdıklarınız var mı? Bir hikayesini (elbette kişi ve konum bilgilerini gizleyip) bu yazıya bir yorum olarak paylaşır mısınız? Böyle hikayeleri duymaya ve dersler çıkarmaya ihtiyacımız var.
Arkadaşım bir hocaya şunu demişti:
“Hocam annem ameliyat oldu. Onun başında durdum. O nedenle ödevi yapamadım. Biraz zaman verebilir misiniz?”
Hoca bunun üzerine “annenin ameliyat olduğuna dair sağlık belgesini getir” demiş. Arkadaşın telaşını hala unutamıyorum 😂. Sonra hoca yoğunluktan belgeyi unuttu da arkadaş yırttı.
Hayatım boyunca tiyatro oynayanların hep hocası, müdürü, patronu tarafından daha çok sevildiğini gördüm. Çünkü onların gözünde tiyatro oynayan kişi sürekli çalışan, durmadan iyi işler yapmaya çalışan kişilerdir. Eğer bir iş o an iyi yapılamadıysa tiyatrocu arkadaş bir tiyatro daha oynayıp suçu başkalarının üzerine atabilir ya da bir bahane üreterek işten sıyrılabilir.
Sanırım bu tür durumlara karşı alınabilecek güçlü bir tedbir yok hocam 😂
Bir öğrencim sınavdan önce annem pankreas kanseri ölmek üzere demişti. Bir sene sonra aynı öğrenci koridorda yakaladım. Nasılsın dedim? İyiyim hocam dedi. Annen nasıl dedim. Arkadaşlarıyla umreye gittiler dedi. Pankreas kanserinde iyileşme şansı pek yok.
Benim bi arkadaşım 3 kere veremediği son dersi için çok babacan aile değerlerine önem veren bir hocaya eve bakmak zorundayım hocam o yüzden çalışıyorum, derslere bakamıyorum demişti. Hoca da tek derste geçirmişti 🙂